Σαν σήμερα το 1951 η “δασκάλα” μπαίνει στις τάξεις της ΠΑ [vid]
![Σαν σήμερα το 1951 η “δασκάλα” μπαίνει στις τάξεις της ΠΑ [vid]](https://www.polemikiaeroporiahaf.gr/wp-content/uploads/2018/09/380947148_619587400317802_1965081272957647657_n-850x560.jpg)
T-33 Silver Star
Σαν σήμερα προσγειώθηκαν στην Αεροπορική Βάση Ελευσίνας τα δύο (2) πρώτα εκπαιδευτικά JET T-33 προοριζόμενα για την εκπαίδευση των χειριστών.
Ρόλος: Εκπαιδευτικό / Πολλαπλών χρήσεων
Διαστάσεις: Εκπέτασμα 11.85m, Mήκος 11.48m, Ύψος 3.53m
Κινητήρας: 1 x Allison J-33A-35 (4.600 lbf of ώση)
Οπλισμός: 2 × 0.5in πυροβόλα Browning M3, 2.000 lb φορτίο βομβών
Πλήρωμα: 2
Αριθμός: 154
Χώρα Κατασκευής: ΗΠΑ, Καναδάς
Περίοδος χρήσης: 1951 – 2000
Το T-33 ήταν το πρώτο αεριωθούμενο αεροπλάνο που εντάχθηκε στη δύναμη της Αεροπορίας το 1951. Ακολούθησαν επιπλέον παραλαβές τις δεκαετίες του ’60 και του ’70, κάποια καναδικής κατασκευής. Χρησιμοποιήθηκαν ως εκπαιδευτικά, μέχρι την αντικατάστασή τους από τα T-2E, επιχειρώντας με τις 361, 221και 222 Μοίρες Εφαρμοσμένης Εκπαίδευσης (ΜΕΕ) και τα ομώνυμα Σμήνη, 366, 367 και 368. Για πολλά χρόνια τα T-33 ήταν βαμμένα σε χρώμα ασημί, μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’70 οπότε βάφτηκαν σε παραλλαγή «Βιετνάμ». Εξαίρεση αποτέλεσαν κάποια αεροπλάνα της 222 ΜEE τα οποία χρησιμοποιήθηκαν ως ρυμουλκά στόχων και ήταν βαμμένα πορτοκαλί. Αποσύρθηκαν το 2000.
Η ιστορία του T-33
Το Lockheed T-33 Shooting Star είναι ένα εκπαιδευτικό αεροσκάφος, Αμερικανικής κατασκευής. Κατασκευάστηκε από την Lockheed και έκανε την πρώτη του πτήση το 1948 με πιλότο τον Tony LeVier. Το Τ-33 βασίζεται στο Lockheed P-80/F-80. Κατά το στάδιο της κατασκευής ονομαζόταν TP-80C/TF-80C ενώ αργότερα πήρε τον κωδικό Τ-33Α. Τα αεροσκάφη που υπηρετήσαν στο Αμερικανικό Ναυτικό έφεραν ονομαζόταν αρχικά TO-2, στη συνέχεια TV-2 και μετά το 1962 T-33B.
Σχεδίαση
Το T-33 αναπτύχθηκε από το Lockheed P-80/F-80 επιμηκύνοντας την άτρακτό του κατά ένα περίπου μέτρο και προσθέτοντας ένα δεύτερο κάθισμα, όργανα και χειριστήρια ελέγχου. Αρχικά αναφερόταν ως έκδοση του P-80/F-80 με την ονομασία TP-80C/TF-80C.
Η σχεδίαση του Lockheed P-80 άρχισε το 1943, με την πρώτη του πτήση στις 8 Ιανουαρίου του 1944. Το P-80 έγινε το πρώτο αεριωθούμενο μαχητικό που εισήλθε σε πλήρη επιχειρησιακή υπηρεσία με την Αμερικανική Αεροπορία. Καθώς όμως όλο και περισσότερα αεριωθούμενα έμπαιναν σε υπηρεσία, το F-80 ανέλαβε το ρόλο της εκπαίδευσης των πιλότων στα αεροσκάφη αυτά. Συνεπώς το διθέσιο T-33 σχεδιάστηκε για να εκπαιδεύσει πιλότους οι οποίοι ήταν ήδη εκπαιδευμένοι να πετούν ελικοφόρα αεροσκάφη.
Το T-33 έκανε την πρώτη του πτήση στις 22 Μαρτίου 1948 και η παραγωγή στις ΗΠΑ διήρκεσε από το 1948 έως το 1959. Το Αμερικανικό Ναυτικό το χρησιμοποίησε ως εκπαιδευτικό το 1949, επιχειρώντας από βάσεις ξηράς. Η Lockheed ανέπτυξε μία έκδοση ικανή να επιχειρεί από αεροπλανοφόρα, το T2V-1/T-1A SeaStar, το οποίο έμεινε σε υπηρεσία μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1970. Συνολικά κατασκευάστηκαν 6557 αεροσκάφη, τα 5691 από την Lockheed.
Επιχειρησιακή Χρήση
Το διθέσιο Τ-33 αποδείχθηκε ικανότατο εκπαιδευτικό και παράλληλα απέκτησε και νέα καθήκοντα καθοδηγώντας μη επανδρωμένα αεροσκάφη ή σέρνοντας ιπτάμενους στόχους. Κάποια αεροσκάφη διατήρησαν τα δύο από τα πυροβόλα τους για ανάλογη εκπαίδευση των πιλότων. Σε κάποιες χώρες το Τ-33 χρησιμοποιήθηκε ως μαχητικό αεροσκάφος, ενώ η αναγνωριστική έκδοση RT-33A έφερε μία φωτογραφική μηχανή στο ρύγχος και επιπλέον εξοπλισμό στο οπίσθιο κόκπιτ.
Το T-33 υπηρέτησε σε περισσότερες από τριάντα χώρες. Η Canadair κατασκεύασε 656 T-33 κατόπιν αδείας για την Καναδική Αεροπορία, γνωστά ως CT-133 Silver Star, ενώ η Kawasaki κατασκεύασε 210 αεροσκάφη για την Ιαπωνία.
Τη δεκαετία του 1980 έγινε μία προσπάθεια να αναβαθμιστεί και να εκμοντερνιστεί το T-33, με την ονομασία Boeing Skyfox, όμως η έλλειψη παραγγελιών οδήγησε στην ακύρωση του προγράμματος.