ΤΠΚ ΚΩΣΤΑΚΟΣ : Η ανέλκυση της πυραυλακάτου “Κωστάκος”.
ΤΠΚ ΚΩΣΤΑΚΟΣ
Γράφει ο Αντιναύαρχος (Μ) Ιωάννης Νάνος ΠΝ
Σάββατο 29 Μαρτίου 1997 και το ρολόι έδειχνε 17.58 με τον δευτερολεπτοδείκτη να συνεχίζει το ρυθμικό του τρεμουλιαστό γύρισμα. Το φορούσε στο αριστερό χέρι και ήταν μάρκας εταιρείας αθλητικών ειδών.
“Ναι ο γιός μου είναι, το ρολόι του είναι αυτό”. Ακούστηκε η φωνή ενός άνδρα που έστεκε εκεί κοντά με άλλους λίγους συγγενείς.
Ήταν αδύνατον να γίνει διαφορετικά επί τόπου η αναγνώριση, καθόσον τα σώματα των θυμάτων που απεγκλωβίζονταν είχαν σαπουνοποιηθεί. Έτσι απεκάλεσε το φαινόμενο αυτό ο ιατροδικαστής, λόγω της παραμονής τoυς επί τέσσερις και πλέον μήνες σε υγρό περιβάλλον.
Είχε μείνει μόνο το σκούρο δέρμα επί των οστών. Το λυπημένο πρόσωπό του πατέρα με τα δακρυσμένα μάτια πήρε αμέσως μια πιο ήρεμη μορφή και στα μάτια του φάνηκε μια κάποια λάμψη ανακούφισης και πικρής ικανοποίησης. Είναι αδύνατο να περιγράψω το τι έβλεπα σε αυτό το πρόσωπο αυτού του λεβεντόκορμου πατέρα. Απλά τον πλησίασα του έσφιξα δυνατά το χέρι θέλοντας να του πω κουράγιο, μιας και δεν μπορούσα να βγάλω λέξη. Αυτός ο άνθρωπος είχε περάσει 145 βασανιστικές ημέρες και νύχτες έχοντας τυπικά το παιδί του αγνοούμενο, ενώ ήξερε και αυτός ότι ήταν εγκλωβισμένο στο πλοίο, που κείτονταν σε 165 μέτρα στο βυθό της θάλασσας εκεί κοντά στην Σάμο. Δεν ήξερε όμως ότι το ρολόι του, θα του κρατούσε συντροφιά αδιάκοπα με τον χαρακτηριστικό τικ-τακ, στην παγερή σιωπή του βυθού για τέσσερις ολόκληρους μήνες. Τώρα πια θα μπορούσε να πάρει τον γιό του και να τον αναπαύσει στην στεριά.
Πέρα από την κόπωση της ημέρας πέρα από τα συναισθήματα θλίψης από τις εικόνες που πέρναγαν μπροστά μας, παράξενα αισθάνθηκα και εγώ κάτι σαν ανακούφιση. Είχε περάσει περισσότερος χρόνος από τρεις μήνες με κύρια ενασχόληση μου, την ναυαγιαίρεση του ΤΠΚ ΚΩΣΤΑΚΟΣ. Αυτή όμως η αλησμόνητη στιγμή χαράχτηκε στην μνήμη μου με τρεις λέξεις. Αίσιο Μακάβριο Τέλος. Αυτές ακριβώς τις τρεις λέξεις ανέφερα τηλεφωνικά στον προϊστάμενό μου στο ΓΕΝ, μετά από τρεις ώρες, όταν ολοκληρώθηκε ο απεγκλωβισμός και των υπολοίπων τριών σορών.
Το Ε/Γ ΣΑΜΑΙΝΑ
Στις 4 Νοεμβρίου 1996, το Ε/Γ ΣΑΜΑΙΝΑ εκτελώντας δρομολόγιο από Βαθύ Σάμου προς Καρλόβασι και διαπλέοντας σε κοντινή απόσταση από την στεριά κοντά στα Αυλάκια, εμβόλισε στην δεξιά πρυμναία πλευρά το ΤΠΚ ΚΩΣΤΑΚΟΣ προκαλώντας του διαμπερές εγκάρσιο ρήγμα/τομή με αποτέλεσμα να το βυθίσει. Το Πολεμικό Πλοίο συμμετείχε στην Διακλαδική Άσκηση ΠΑΡΜΕΝΙΩΝ και ευρίσκετο αγκιστρωμένο κοντά στην στεριά στο σημείο εκείνο σύμφωνα με το σενάριο της ασκήσεως. Τα 34 μέλη του πληρώματος περισυλλέγησαν από προσελθόντα πλοία. Τα υπόλοιπα 4 μέλη, οι οποίοι ήσαν, ο Ανθυπασπιστής ΗΝ/ΣΝ Κ. Κοκκίνης, ο Κελευστής Ην/ΔΒ Α Ασπρογέρακας, ο Κελευστής ΗΝ/ΔΒ Γ. Αναδρανιστάκης και ο Κελευστής Η/Τ Β. Μαυρογιώργος, παρέμειναν εντός του πλοίου εγκλωβισμένοι στις τσαλακωμένες από την πρόσκρουση λαμαρίνες του Πρυμναίου Υποφράγματος.
Υπηρετούσα τότε ως Διευθυντής ΓΕΝ/Δ2 και μου ανατέθηκε παράλληλα με τα καθήκοντά μου, ο συντονισμός των ενεργειών της ναυαγιαιρέσεως. Κατά αρχήν για την εξέταση δυνατότητας και μεθόδων ανελκύσεως, το Πολεμικό Ναυτικό συνεργάστηκε με τον δύτη Κώστα Θωκταρίδη ο οποίος προσέφερε αυτός και η ομάδα του τις υπηρεσίες του και μάλιστα χωρίς κόστος για το ΠΝ, σε ότι αφορά τον εντοπισμό και τον έλεγχο καταστάσεως του πλοίου και του βυθού.
